Kameduli w swoim życiu sprzeciwiali się dążeniom ku sprawom przyziemnym, które przemijają wraz ze śmiercią. Czas jest atrybutem, który powinniśmy dobrze wykorzystać. Fakt ten został podkreślony w zachodniej elewacji korpusu kościoła gdzie znajduje się ścienny zegar słoneczny, wykonany techniką sgrafitta w 1860 roku według projektu Wojciecha Jastrzębowskiego z opisem: najdroższą naszą własnością – czas.

Inny miedziany pulpitowy zegar słoneczny ustawiony został w 1796 roku pomiędzy eremitorium prymasa Wydżgi a kościołem. Zegar ten w symboliczny, choć nie zamierzony sposób stał się pomnikiem przemijania. Trzon, na którym spoczywa tarcza, pochodzi prawdopodobnie z kolumny wystawionej przez Michała Korybuta Wiśniowieckiego w 1669 roku. Owa kolumna przywołuje początek budowy kościoła, a tym samym jego przyszłej świetności. Data ustawienia zegara – rok 1796 – oznacza koniec owej świetności, bowiem w tym właśnie roku zaborcy pozbawili klasztor dóbr, stanowiących podstawę jego utrzymania.