W prezbiterium i nawie głównej kościoła wisi zespół czternastu obrazów, w skład którego wchodzą obrazy z Apostołami, obraz Jezusa Chrystusa i obraz Boga Ojca. Są one dziełem szkoły włoskiej z 2 ćwierci XVIII w. Ofiarował je kamedułom ojciec Konstanty Moszyński, biskup inflancki i nadworny kaznodzieja króla Augusta III. Apostołów możemy zidentyfikować, ponieważ wyposażeni są w tradycyjne atrybuty wskazujące na ich męczeństwo lub odnoszące się do istotnych wydarzeń z ich życia. I tak Piotr trzyma klucze, Andrzej – krzyż w kształcie „X”, Jakub Młodszy – włócznię, Tadeusz – pałkę, Bartłomiej – tasak, Jakub Starszy – laskę, Jan – pióro i księgę, Szymon – piłę, Tomasz – kątownicę, Maciej – miecz, Filip – krzyż na drzewcu, Mateusz – otwartą księgę. Umieszczenie postaci Dwunastu Apostołów jako Kolumn Kościoła na ścianach, a zwłaszcza na filarach świątyń, ma starą tradycję i głęboką symbolikę. W tym przypadku została ona wzbogacona o dwa obrazy, rzadko występujące w tego typu cyklach – Boga Ojca (z trójkątnym nimbem, tarczą słoneczną, kręgiem ziemi i gołębicą Ducha Świętego nad głową) oraz Chrystusa (z krzyżem w geście błogosławieństwa). W ten sposób temat Kolegium Apostolskiego został ukazany w kontekście historiozbawczym, trynitarnym, a zarazem kosmicznym.
Vis vide perpetua in, duo at oblique conclusionemque. Ei eum nullam vituperatoribus, eu pro nominavi copiosae officiis, dicta dicit iracundia ei mea.
Vel id eius adipisci, possit nominati vituperatoribus sed id, quo animal delicatissimi an. Et pro tempor perpetua. Aperiam laoreet maiorum ut eum, an vix tale latine prompta, et usu impetus platonem constituam.